Η ατμοσφαιρική ρύπανση βλάπτει σοβαρά την υγεία
Γράφτηκε από τον/την Σταύρος Μαυρογένης
Παρασκευή, 02 Νοέμβριος 2018
«Η ρύπανση του αέρα είναι το νέο τσιγάρο» προειδοποιεί ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγεσούς, στη πρώτη παγκόσμια διάσκεψη για την «ατμοσφαιρική ρύπανση και την υγεία» που διεξήχθη στη Γενεύη.
© Μαριάννα Πλωμαρίτη / WWF Ελλάς
O «εθνικός τζόγος» των υδρογονανθράκων
Γράφτηκε από τον/την Δημήτρης Ιμπραήμ
Δευτέρα, 29 Οκτώβριος 2018
Στην Ελλάδα έχει επικρατήσει ένα στρεβλό αφήγημα που παρουσιάζει τους υδρογονάνθρακες ως βασικό όχημα εξόδου από την κρίση και άρα όποιος εναντιώνεται στην πιθανή εξόρυξή τους είτε έχει άγνοια είτε κρύβει σκοπιμότητες. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα είναι το άρθρο του διευθυντή Εταιρικών Σχέσεων των ΕΛ.ΠΕ, Ιωάννη Κορωναίου, που δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» στις 21 Οκτωβρίου. Παρακάτω επιχειρείται μία συνολική απάντηση εστιάζοντας στα βασικά σημεία της επιχειρηματολογίας του.
Hey Greece, where are you?
Γράφτηκε από τον/την Θάνος Γιαννακάκης
Παρασκευή, 26 Οκτώβριος 2018
Είναι στρατηγική επιλογή η εσωστρέφεια; Προκύπτει μήπως από μια αναγκαστική κατάσταση όπως για παράδειγμα η έλλειψη πόρων; Όπως και να έχει, όποιο και να είναι το αίτιο, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η εσωστρέφεια είτε αναφέρεται μεμονωμένα σε ένα άτομο είτε σε μια ομάδα ανθρώπων, σε ένα οργανισμό ή πολύ περισσότερο σε ένα κράτος, καταλήγει τις περισσότερες φορές σε περιορισμένη γνώση, σε αδυναμία προσαρμογής σε αλλαγές του περιβάλλοντος και τελικά σε απομόνωση.
Στην 12η Σύνοδο Ramsar στην Ουρουγουάη πριν 3 χρόνια, η Ελλάδα επέλεξε να βγει μπροστά και να προτείνει ένα ψήφισμα για την προστασία των νησιωτικών υγρότοπων της Μεσογείου. Ένα ψήφισμα που πατούσε πάνω στη σημαντική δουλειά που είχε γίνει στους ελληνικούς νησιωτικούς υγρότοπους από το WWF Ελλάς και στην ακόμα πιο σημαντική προσπάθεια από την Ελληνική Πολιτεία να προστατεύσει τους μικρούς υγρότοπους των νησιών με ένα Προεδρικό Διάταγμα (ΦΕΚ 228/ΑΑΠ/2012). Τότε ήμασταν όλοι περήφανοι που η Ελλάδα βγήκε από την αφάνεια και έκανε γνωστή σε μια παγκόσμια Σύμβαση την ανάγκη για να αναγνωριστεί η σημασία αυτών των «οάσεων» σε νησιωτικά περιβάλλοντα. Και ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή παρά τις όποιες αδυναμίες είχε να επιδείξει η Πολιτεία στο θέμα της διαχείρισης των υγροτοπικών της περιοχών.
Τρία χρόνια μετά όμως, στην 13η Σύνοδο Ramsar που συμβαίνει αυτές τις μέρες στο Dubai, η Ελλάδα για άλλη μια φορά λάμπει δια της απουσίας της. Η απουσία αυτή είναι εκκωφαντική: η πλειονότητα των χωρών του κόσμου βρίσκονται εδώ, συζητάνε και αποφασίζουν από κοινού για δράσεις για τους υγρότοπους, η Ελλάδα όμως δεν είναι πουθενά. Πολλές φορές ακούστηκε η αξία του «δικού της» ψηφίσματος και η δουλειά που γίνεται πλέον σε όλα τα νησιά της Μεσογειακής Λεκάνης ως απόρροια αυτού. Η Ελλάδα όμως είναι άφαντη. Ούτε για να λάβει τα εύσημα, ούτε για να συμμετέχει σε συζητήσεις με άλλες χώρες και να ανταλλάξει ιδέες, ούτε για να συν-διαμορφώσει άλλα ψηφίσματα που πιθανόν την ενδιαφέρουν…
Η απουσία αυτή φέρνει στην επιφάνεια ακόμα πιο έντονα τις αδυναμίες της Πολιτείας: την κραυγαλέα έλλειψη γνώσης σχετικά με τους ελληνικούς υγρότοπους (πόσοι είναι, πού είναι, ποια είναι η κατάστασή τους), την αδυναμία προστασίας τους παρά τα όσα προβλέπει ο νόμος για τη βιοποικιλότητα, την έλλειψη ορθής διαχείρισης των υγρότοπων διεθνούς σημασίας με αποτέλεσμα να είμαστε η χώρα με τους περισσότερους υγρότοπους Ramsar μέσα στην μαύρη λίστα Μοντρέ , την απουσία εθνικής στρατηγικής που θα καθορίσει τα επόμενα βήματα, την ελλιπή εφαρμογή δράσεων αποκατάστασης υγρότοπων κ.α. Πάνε πλέον 10 χρόνια από τότε που, η Ελλάδα έκανε τελευταία φορά έκθεση για την κατάσταση των υγρότοπων Ramsar, μια έκθεση που κανονικά πρέπει να στέλνεται στην Γραμματεία της Σύμβασης κάθε 3 χρόνια… για μια ακόμα φορά αδικαιολογήτως απούσα…
Καθόλου τυχαία, επιλέγω να κλείσω το άρθρο αυτό όπως ξεκίνησε. Σε εκδήλωση που έγινε για να παρουσιαστούν τα αποτελέσματα ενός προγράμματος που τρέχει σε όλη τη Μεσόγειο και που ουσιαστικά γίνεται εφαρμογή του ψηφίσματος που η Ελλάδα πρότεινε και υποστήριξε πριν 3 χρόνια, πήρε το λόγο μια άλλη Μεσογειακή χώρα και ξεκίνησε λέγοντας: Ε Ελλάδα, που είσαι;
Η κλιματική αλλαγή, το πετρέλαιο και η Ελλάδα
Γράφτηκε από τον/την Σταύρος Μαυρογένης
Τρίτη, 23 Οκτώβριος 2018
Τα πορίσματα της νέας έκθεσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (Intergovermental Panel on Climate Change - IPCC) με τίτλο «Global warming of 1.5°C» δεν αφήνουν πλέον κανένα περιθώριο αμφιβολίας. Η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη δεν θα πρέπει να ξεπεράσει τους 1.5°C αν δεν θέλουμε οι αρνητικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής να αλλάξουν τον τρόπο ζωής μας και να πλήξουν ανεπανόρθωτα τη φύση γύρω μας.
© Pixabay / Creative Commons
Υδρογονάνθρακες χωρίς περιβαλλοντικό έλεγχο;
Γράφτηκε από τον/την Θεοδότα Νάντσου
Δευτέρα, 15 Οκτώβριος 2018
Πώς θα σας φαινόταν να μαθαίνατε ότι εταιρεία μπορεί να τρυπάει τη γη και να βάζει εκρηκτικά σε περιοχή Natura, να αποψιλώνει, να ανεβοκατεβάζει εξοπλισμό με ελικόπτερα σε δάση, και να εξαιρείται από τους νόμους που απαιτούν ειδική μελέτη και έκδοση περιβαλλοντικής άδειας;
Πώς θα σας φαινόταν αν μαθαίνατε ότι μέσα σε προστατευόμενες περιοχές Natura και εθνικά πάρκα επιτρέπεται η εξόρυξη πετρελαίου, ενώ δεκάδες άλλες δραστηριότητες απαγορεύονται τελείως, καθώς μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή βλάβη στα πολύτιμα οικοσυστήματα;
Υδρογονάνθρακες στις θάλασσες μας: Οι μύθοι καλά κρατούν
Γράφτηκε από τον/την Ολιβιέ Βαρδακούλιας
Πέμπτη, 11 Οκτώβριος 2018
Το ανυπόγραφο άρθρο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα Energia.gr, στις 8 Οκτωβρίου 2018, αναμασά μύθους που καλλιεργούν οι θιασώτες των εξορύξεων υδρογονανθράκων στη χώρα μας. Μύθοι που πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσουν. Ευκαιρία να ρίξουμε φως στα πραγματικά διακυβεύματα της εξόρυξης υδρογονανθράκων στην Ελλάδα.
© Pixabay / Creative Commons
Πλήγμα η παράταση λειτουργίας των λιγνιτικών σταθμών Αμυνταίου και Καρδιάς
Γράφτηκε από τον/την Νίκος Μάντζαρης
Τρίτη, 09 Οκτώβριος 2018
Τις τελευταίες ημέρες γίνεται πολύς λόγος για την παράταση λειτουργίας των λιγνιτικών σταθμών Αμυνταίου και Καρδιάς από τις 17.500 στις 32.000 ώρες. Πολλοί ισχυρίζονται ότι συμφέροντα στερούν από τη ΔΕΗ και τη χώρα τις επιπλέον ώρες λειτουργίας, βάζοντας σε κίνδυνο την ενεργειακή ασφάλεια και στερώντας από τους κατοίκους Αμυνταίου και Πτολεμαΐδας την παροχή φθηνής τηλεθέρμανσης.
© Μαριάννα Πλωμαρίτη / WWF Ελλάς
Υγρότοποι: μια συγκινητική ιστορία για βατράχια… και ανθρώπους
Γράφτηκε από τον/την Θάνος Γιαννακάκης
Δευτέρα, 01 Οκτώβριος 2018
Εϊ, εσύ αναγνώστη, έχω κάτι ενδιαφέρον να μοιραστώ μαζί σου. Κλείσε λίγο τα μάτια σου. Κλείσε τα και προσπάθησε να φέρεις σαν εικόνα εκείνα τα καλοκαίρια που περνούσες στο χωριό, δίπλα στο ποτάμι. Μπορείς να φέρεις στο μυαλό σου το ποτάμι; Θυμάσαι τί ζωή φιλοξενούσε; Καβουράκια, χελώνες του νερού, μικρά ψάρια, νερόφιδα… Και το βράδυ, ω Θεέ μου, τι συναυλία! Εκκωφαντικά κοάσματα από εκατοντάδες – τι λέω – χιλιάδες βατράχια! Τότε ήταν που έλεγες: «Μα δεν θα σταματήσουν ποτέ αυτά; Μου έχουν πάρει τα αυτιά».
© Andrea Bonetti / WWF Ελλάς
Tηλεγράφημα καρδιάς από τη Σύρο
Γράφτηκε από τον/την Βασιλική Δεναξά
Παρασκευή, 21 Σεπτέμβριος 2018
Ήταν 8 το πρωί και η ομάδα κατάκοπη επέστρεφε από πολύωρο βραδινό ταξίδι εργασίας στη Γυάρο. Καθώς το σκάφος μας προσέγγιζε το αλιευτικό καταφύγιο του Φοίνικα, ομάδα συγκεντρωμένων επαγγελματιών αλιέων μας κάνουν νόημα να τους πλησιάσουμε.
Πέμπτη, 13 Σεπτέμβριος 2018
Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει ένα παιδί να ελπίζει. Κι ένα παιδί που ελπίζει μπορεί να σκορπίσει το φως και την ελπίδα σε κάθε γωνιά της γης. Ακόμα και όταν χάνουμε το δρόμο μας και το χαμόγελό μας, τα παιδιά είναι πάντα εκεί για να μας θυμίσουν ότι αυτό που καμιά φορά μοιάζει ακατόρθωτο, στην πραγματικότητα είναι εφικτό.
