Τεύχος 35, Απρίλιος 2013

…τον άνθρωπο που φύτευε δέντρα του Jean Giono. Αν και γραμμένο το 1953, το βιβλίο αυτό δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο επίκαιρο. Ένας άντρας περιδιαβαίνει τα βουνά της πατρίδας του. Ερημωμένα χωριά, στέρνες στερεμένες, ξερή γη, φτώχια, κάψα το καλοκαίρι και παγωνιά τον χειμώνα. Ο στρατοκόπος συναντά έναν βοσκό που του προσφέρει ζεστή φιλοξενία. Είναι ένας λιγομίλητος μεσήλικας που εδώ και 20 χρόνια φυτεύει συστηματικά και μεθοδικά βελανιδιές. Δε μιλάει για το έργο του, δεν κομπορρημονεί, δεν κάνει κήρυγμα, ούτε καν ζητά από τον ξένο να ακολουθήσει το παράδειγμά του. Όπως όλοι οι άνθρωποι που πράττουν και μοχθούν, όχι για το θεαθήναι αλλά από πίστη και πεποίθηση που ίσως έχει αποκτηθεί με πόνο, έτσι κι ο βοσκός δε λέει, δείχνει. Είναι ο ίδιος μια ολοκληρωμένα αφήγηση, ένα έργο τέχνης πολυδιάστατο και πολυσήμαντο.

Είναι αξιοθαύμαστο πως μέσα από τη λιτή αφήγηση αυτής της ιστορίας περνάνε τα βασικά οικολογικά προβλήματα του πλανήτη: αλλαγή κλίματος, λειψυδρία, αποδάσωση, ερημοποίηση, φτώχεια εξαιτίας της εξάντλησης των φυσικών πόρων και ερήμωση της υπαίθρου. Πολύ πριν η οικολογία και η προστασία του περιβάλλοντος γίνουν κοινός τόπος, ο συγγραφέας συλλαμβάνει και αναδεικνύει αριστοτεχνικά το αλληλένδετο των περιβαλλοντικών προβλημάτων και του δίπολου ανθρώπου-φύσης. Χωρίς κανένα ίχνος διδακτισμού και διάθεσης μαθήματος οικολογίας. Εύλογο είναι λοιπόν που η ιστορία αυτή θεωρείται κλασική. Ως ταινία κινούμενων σχεδίων, Ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα απέσπασε το 1988 το Oscar καλύτερης ταινίας.

Το μήνυμα της ιστορίας είναι οικολογικό αλλά όχι μονοδιάστατο. Δεν αρκεί να αγαπάμε τα δέντρα και το πράσινο. Πρέπει να είμαστε άνθρωποι υπεύθυνοι και ενεργοί. Να μπορούμε να έχουμε ανεξάρτητη σκέψη και βούληση. Οι αξίες στη ζωή δε μπορεί να είναι ο πλουτισμός, η κοινωνική άνοδος και αναγνώριση. Οι αξίες μας πρέπει να σμιλεύονται στο εργαστήρι των ιδεών και της ηθικής, όχι στην τύρβη του κόσμου.

Η φύση στο έργο του Giono κατέχει κεντρική θέση. Είναι μια φύση μεταφυσική σχεδόν, ωραία αλλά και ανελέητη. Ο άνθρωπος είναι μέρος της αλλά δεν ταυτίζεται με αυτή. Ο Giono ασχολείται με τη θέση του ανθρώπου στο σύμπαν. Βαθιά ειρηνιστής και ανθρωπιστής καταφέρνει να δώσει στο λόγο του μια παγκόσμια και διαχρονική διάσταση. Επομένως η φαινομενικά απλή αυτή ιστορία εδράζεται σε μια δουλεμένη θεωρία, σε μια κοσμοαντίληψη που, σύμφωνα με την ορολογία της οικολογικής σκέψης, θα μπορούσε να ενταχθεί στη "βαθιά οικολογία". Μόνο μια τόσο επεξεργασμένη σκέψη θα μπορούσε να εκφραστεί με μια ιστορία απλή, απαλλαγμένη από το άγχος της πλοκής και του σασπένς, αληθινή και ουσιαστική.

Πηγή: www.diavasame.gr

Αφού γιόρτασε την Ώρα της Γης το Πάντα ετοιμάζεται να γιορτάσει τη Μέρα της Γης στις 22 Απριλίου όπως κάθε χρόνο από το 1970. Το έριξε λοιπόν στη μελέτη: τι προβλέπεται για το μέλλον των ζώων που απειλούνται με μαζική εξαφάνιση; Ποια ζώα θα επηρεαστούν στο πολύ κοντινό μέλλον από την κλιματική αλλαγή;

Τα νέα δεν είναι ευοίωνα. Ακόμα και η ελάχιστη αύξηση της θερμοκρασίας της Γης μας λένε οι ειδικοί μπορεί να επηρεάσει με πολλούς τρόπους τα ζώα: αυτά που προτιμούν το ψυχρό κλίμα θα μετακινηθούν προς τους πόλους ή προς τα βόρεια. Ήδη κάποια ζώα στις Άλπεις, στην ορεινή Αυστραλία και στα δάση της Κόστα Ρίκα, αλλά και κοπάδια ψαριών στη Βόρεια θάλασσα έχουν μετακινηθεί πιο βόρεια.

Είναι τόσο χαρακτηριστική αυτή η επίδραση στα ζώα που πλέον αποτελούν δείκτες για την υπερθέρμανση. Είναι οι σιωπηλοί μάρτυρες των ραγδαίων αλλαγών που συμβαίνουν στη Γη. Μερικά τέτοια ζώα δείκτες είναι το πάντα στην Κίνα, ο ουρακοτάγκος στην Ινδονησία, η τίγρης στην Ινδία, οι βάτραχοι στην Αυστραλία, οι ελέφαντες στην Αφρική, η πολική αρκούδα στον Καναδά, οι θαλάσσιες χελώνες της Ν. Αμερικής και οι φάλαινες του Βόρειου Ατλαντικού. Οι πάγοι που χρησιμοποιούν οι πολικές αρκούδες για να κυνηγήσουν την τροφή τους, λιώνουν με ταχύτητα 9% κάθε δεκαετία. Οι ακτές της Βραζιλίας όπου γεννούν οι θαλάσσιες χελώνες τα αυγά τους κινδυνεύουν από την άνοδο της θάλασσας ενώ η αύξηση της θερμοκρασίας στις φωλιές μειώνει τον αριθμό των αρσενικών απογόνων κι ευνοεί τους θηλυκούς . Το πλαγκτόν που είναι η βασική τροφή των μεγάλων φαλαινών του Β.Ατλαντικού μειώνεται στις θερμότερες θάλασσες,. Τα δάση με μπαμπού στην νοτιοδυτική Κίνα, αλλά και τα τροπικά δάση της Ινδονησίας επηρεάζονται από την κλιματική αλλαγή, την ξηρασία και τις φωτιές, κάνοντας το μέλλον του γιγάντιου πάντα και του ουρακοτάγκου αντίστοιχα, αβέβαιο. Η ξηρασία πλήττει και τις περιοχές που ζουν οι ελέφαντες στην Αφρική που συνεχώς συρρικνώνονται. Η αναπαραγωγή του βάτραχου της Αυστραλίας εξαρτάται άμεσα από την επαρκή ποσότητα νερού και βροχόπτωσης. Όταν αυτά μειώνονται, τα αυγά και οι γυρίνοι μπορεί να χαθούν. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι έχουν απομείνει 3200 τίγρεις στην Ινδία, με τις περισσότερες να εμφανίζονται στα μαγκρόβια δάση που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν από την άνοδο της θάλασσας.

Μεγάλα και πανέμορφα άγρια ζώα, αλλά κι εμείς οι άνθρωποι είμαστε όλοι μέρος ενός ευαίσθητου οικοσυστήματος που μπορεί να πληγεί ανεπανόρθωτα από τις αλλαγές που μπορεί να συμβούν με την υπερθέρμανση της Γης. Είναι καθήκον μας να δράσουμε άμεσα!

Πηγή: WWF International

Για όσους από εσάς γνωρίζουν την Ιστορία των πραγμάτων (story of stuff) θα είναι ίσως ενδιαφέρον να μάθουν πως ένα σχολείο έκανε πράξη όσα έμαθε από αυτό το πραγματικά πολύ ενδιαφέρον βίντεο.

Τα παιδιά του Sun Valley School στο Marin της Καλιφόρνια αποφάσισαν να ψάξουν λίγο παραπάνω το θέμα των μαρκαδόρων! Μαλιστα, καλά ακούσατε αυτό το τόσο δημοφιλές αντικείμενο για τα παιδιά όλου του κόσμου έχει ένα μικρό προβληματάκι…δεν ανακυκλώνεται.

Τα παιδιά, θυσιάζοντας μάλιστα τα διαλειμματα τους, έμαθαν ότι η Crayola μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες μαρκαδόρων παγκοσμίως πουλάει περίπου μισό δισεκατομύριο πλαστικούς μαρκαδόρους τον χρόνο και οι μαρκαδόροι αυτοί δεν είναι ανακυκλώσιμοι! Σκεφτειτε ότι όπως υπολόγισαν αν τους βάλεις σε σειρά κάνεις τον γύρο του κόσμου τρεις φορές!

Τα παιδιά έγραψαν γράμμα στην Crayola η οποία δεν τους απάντησε ποτέ… Αλλά εκείνα δεν το έβαλαν κάτω. Κάθε άλλο μάλιστα. Αποφάσισαν να δράσουν όπως αρμόζει σε έναν ενεργό πολίτη και να πείσουν την εταιρία να αλλάξει τακτική.

Πέρυσι το καλοκαίρι λοιπόν ξεκίνησαν μια εθνική εκστρατεία στην Αμερική για να κάνουν την Crayola να δέχεται πίσω τους χρησιμοποιημένους μαρκαδόρους και να τους ανακυκλώνει.

Όπως είπε ο 9χρονος Zachary “Αγαπάω τους μαρκαδόρους σας αλλά θέλω να σας πω ότι ρυπαίνουν τον πλανήτη μας. Μπορώ λοιπόν να σας στείλω κάποιους πίσω;"

Μέχρι στιγμής πάνω από 90.000 άνθρωποι έχουν προσυπογράψει την έκκληση των παιδιών. Αν θέλετε μάλιστα μπορείτε κι εσείς να ενώσετε τη φωνή σας με τη δική τους Και παρόλο που η Crayola ακόμα δεν έχει αλλάξει την πολιτική της τα παιδιά έμαθαν ότι με το να μοιράζονται την ιστορία τους αποτελούν έμπνευση για πολλούς.

Έχουμε τη χαρά να συνεργαζόμαστε με το δίκτυο βιβλιοθηκών Future Library! H φρέσκια αυτή συνεργασία εντάσσεται στο πλαίσιο ενός ευρύτερου προγράμματος που ετοιμάζουμε με την υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) με τίτλο "Καλύτερη Ζωή". Περισσότερα γι αυτό… σύντομα! Τα σχολεία θα κληθούν να παίξουν καίριο ρόλο σε αυτή την εκστρατεία.

Ας επιστρέψουμε όμως στο δίκτυο Future Library. Είναι ένα δίκτυο 100 σχεδόν δημόσιων και δημοτικών βιβλιοθηκών σε όλη την Ελλάδα που στηρίζεται από το ΙΣΝ. Στόχος είναι να ενισχυθούν και να ζωντανέψουν οι βιβλιοθήκες της χώρας, να αποτελέσουν ζωντανό κύτταρο της τοπικής κοινωνίας.

Αυτό το καλοκαίρι θα τρέξει για δεύτερη συνεχή χρονιά η καλοκαιρινή εκστρατεία του δικτύου που ανοίγει τις βιβλιοθήκες στα παιδιά το καλοκαίρι με χίλιες δυο δραστηριότητες. Και, αν κρίνουμε από πέρυσι, η εκστρατεία έδειξε ότι οι πόλεις όχι μόνο δε νεκρώνουν το καλοκαίρι αλλά γεμίζουν και τη βιβλιοθήκη, αν αυτή έχει κάτι ενδιαφέρον να προσφέρει. Οι δράσεις της καλοκαιρινής εκστρατείας απευθύνονται κυρίως σε παιδιά. Φέτος το θέμα της εκστρατείας είναι Χρώματα στη βιβλιοθήκη.

Από τα μύρια όμορφα πράγματα που θα συμβούν λοιπόν αυτό το καλοκαίρι σε αυτές τις βιβλιοθήκες, ένα θα είναι εμπνευσμένο από το…πάντα! Το πάντα θα μυήσει τους μικρούς επισκέπτες των βιβλιοθηκών στα μυστικά της πράσινης και της γκρίζας πόλης. Οι "Πράσινοι Ντετέκτιβ" ίσως σας περιμένουν κάπου, σε κάποια βιβλιοθήκη. Ψάξτε λοιπόν για τη δημόσια ή δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης σας. Μήπως είναι στο δίκτυο Future Library; Mήπως συμβαίνει κάτι το καλοκαίρι που σας ενδιαφέρει; Μήπως έχει τρυπώσει και το πάντα εκεί με τους Πράσινους Ντετέκτιβ; Μια σύντομη περιγραφή του προγράμματος όπως το υλοποιήσαμε στο 2ο Βιωματικό Σεμινάριο για τους υπεύθυνους των βιβλιοθηκών, στη Βέροια, θα βρείτε εδώ.

Το βιβλίο "Salt, Sugar, Fat: How the Food Giants Hooked Us" (Aλάτι, ζάχαρη, ζωή: πώς πιαστήκαμε στο δόλωμα των γιγάντων του κλάδου τροφίμων) τα λέει όλα με τον τίτλο του! Διαβάσαμε για αυτό το βιβλίο του Mos στο Κάπα της Καθημερινής και θυμώσαμε! Όχι με το βιβλίο, αλλά με τα πορίσματα της έρευνας του συγγραφέα. Το μείγμα των βλαβερών συστατικών που περιέχονται στα snacks και στο Junk food είναι προγραμματισμένο να οδηγεί στην εξάρτηση. Το αλάτι κρύβει την άσχημη γεύση που προκαλείται από την επεξεργασία των τροφίμων. Είναι επίσης η φτηνή λύση έναντι των βοτάνων ή των μπαχαρικών. Το αλάτι προκαλεί εθισμό, το ίδιο και το λίπος των τσιπς. Δημιουργεί ένα αίσθημα άμεσης ικανοποίησης ενώ το άμυλό τους απορροφάται ταχύτερα ακόμη και από αντίστοιχη ποσότητα ζάχαρης ανεβάζοντας αμέσως τα επίπεδα γλυκόζης και ανοίγοντας την όρεξη για περισσότερα. Η δε ζάχαρη κρύβεται καλά στις υγρές τροφές. Γιατί αν κάτι λιώνει γρήγορα το μυαλό πιστεύει ότι δεν έχει θερμίδες και άρα μπορείς να τρως ασταμάτητα. Ο μέσος Αμερικανός καταναλώνει σήμερα 22 κουταλάκια γλυκού ζάχαρης ημερησίως χωρίς να γνωρίζει που κρύβονται όλα αυτά. Να μην πούμε για ένα μηχάνημα αξίας 40.000 δολαρίων που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία αυτών των τροφίμων που προσομοιώνει στόμα που μασάει. Εκεί δοκιμάζουν τα τσιπς. Ανακάλυψαν έτσι ότι τα τέλεια τσιπς πρέπει να σπάνε αν δεχτούν πίεση 70 γραμ. ανά τετραγωνικό μέτρο! Φυσικά οι άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτή τη βιομηχανία τροφίμων δεν δίνουν κολατσιό στα παιδιά τους τίποτα τέτοιο. Ξέρουν τι περιέχουν τα έτοιμα φαγητά του είδους.

Ευτυχώς στην Ελλάδα ακόμη μαγειρεύουμε, τρώμε φρούτα και λαχανικά και ακολουθούμε τη μεσογειακή διατροφή! Ή μήπως έχει αρχίσει να γίνεται κι αυτό παρελθόν; Παρατηρήστε το κολατσιό των παιδιών στο σχολείο και …μπείτε σε πρόγραμμα! Αξιοποιείστε το το υλικό μας που συνδέει αυτό που είναι καλό για την υγεία μας με αυτό που είναι καλό για τον πλανήτη.

Κανείς δεν θα πίστευε τα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα πως μια περιοχή που εξελίσσεται σε χωματερή, με την αλλαγή του αιώνα θα ανακηρυσσόταν προστατευόμενη περιοχή. Ωστόσο, αυτό ακριβώς συνέβη στην παραλία που είναι γνωστή με το όνομα Glass Beach και βρίσκεται λίγο έξω από το Fort Bragg στην Καλιφόρνια.

Οι κάτοικοι, ελλείψει χώρου περισυλλογής σκουπιδιών και με τη θάλασσα τόσο κοντά, σκέφτηκαν πως η λύση ήταν απλή και... προφανής! Θα έριχναν τα σκουπίδια από την άκρη ενός γκρεμού σε μια παραλία της περιοχής τους! Ο συνεχώς αυξανόμενος πληθυσμός της πόλης αλόγιστα συνέχισε να πετάει τα σκουπίδια του εκεί για χρόνια. Το έκαναν με ευχαρίστηση και ακατάπαυστα. Οικιακές συσκευές, μηχανικά εξαρτήματα, ολόκληρα αυτοκίνητα και φυσικά γυαλιά έπεφταν από εκείνη την άκρη του γκρεμού στην παραλία. Ώσπου η περιοχή απέκτησε ένα νέο όνομα: "Οι Χωματερές".

Κάπου στη δεκαετία του 1960 η ηγεσία της πόλης μαζί με το τοπικό Συμβούλιο Ύδατος αναγκάστηκε να δώσει ένα τέλος σ’ αυτή την κατάσταση, δημιουργώντας ένα νέο χώρο ρίψης απορριμμάτων και κλείνοντας την παραλία, χαρακτηρίζοντάς την ως παράνομη χωματερή.

Ακολούθησε μια μεγάλη προσπάθεια ώστε να επιτευχθεί ο καθαρισμός της παραλίας. Τα τοξικά και μεγάλα κομμάτια των σκουπιδιών απομακρύνθηκαν. Ένα πράγμα μόνο ήταν ακατόρθωτο πια να γίνει. Να μαζέψουν τα γυαλιά. Οι δεκαετίες φθοράς που πέρασαν πάνω απ' αυτά τα κομμάτια γυαλιών που είχαν ριχτεί στην παραλία είχαν ολοκληρώσει ήδη το έργο τους.

Τα καιρικά φαινόμενα και τα κύματα αναδεύοντας τα γυαλιά τα είχαν σπάσει, σφυροκοπήσει και μετατρέψει σε λεία, μικρά, στρογγυλεμένα αντικείμενα – εκατομμύρια απ’ αυτά! Έτσι, στα πρώτα χρόνια του αιώνα μας η προηγούμενη ονομασία αντικαταστάθηκε από μια νέα, πιο ελκυστική: "Γυάλινη Παραλία".

Aυτή τη στιγμή η παραλία είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός, απαράμιλλης ομορφιάς. Οι επισκέπτες συρρέουν κατά εκατοντάδες, με την επιθυμία φεύγοντας να πάρουν κάποια κομμάτια γυαλιού μαζί τους, αλλά η ειρωνεία είναι πως αυτά τα γυαλιά που κάποτε ήταν παράνομο να τα πετάξεις σ’αυτή την παραλία, είναι πλέον παράνομο να τα απομακρύνεις απ’ αυτήν! Η φύση για άλλη μια φορά έδειξε τη δύναμή της! Πηγή: E-Radio.gr Blog

Η πρωτομαγιά είναι η μόνη μέρα του χρόνου που το πάντα κόβει λουλούδια χωρίς τύψεις για να φτιάξει το στεφάνι του. Η αλήθεια είναι ότι προτιμάει το παραδοσιακό μαγιάτικο στεφάνι με τις κληματόβεργες αλλα εδώ θα σας δώσουμε δύο εκδοχές.

Για το παραδοσιακό θα χρειαστείτε 3 κλαδιά λυγαριάς ή κληματόβεργες, λίγο σπάγκο, ξερόχορτο δεσίματος από ανθοπωλείο και φυσικά τα λουλούδια της επιλογής σας.

Η βάση πάνω στην οποία θα πλέξουμε το στεφάνι είναι τα κλαδιά λυγαριάς ή εναλλακτικά οι κληματόβεργες που είναι ευλύγιστες και μας εξασφαλίζουν ελευθερία κινήσεων ως προς το πάχος και το πλάτος του στεφανιού. Παίρνουμε το πρώτο κλαδί και ενώνουμε τις δύο άκρες, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτει η μια την άλλη και τις δένουμε καλά μεταξύ τους. Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία με τα υπόλοιπα κλαδιά.

Στη συνέχεια πλέκουμε το στεφάνι χρησιμοποιώντας λουλούδια που έχουν μακρύ κοτσάνι για να μπορούν να σταθούν καλύτερα στο στεφάνι. Περνάμε προσεκτικά τα κοτσάνια των λουλουδιών μέσα από τα κλαδιά στου στεφανιού και στερεώνουμε τα λουλούδια. Για να στερεωθούν καλά τα λουλούδια τα δένουμε με λίγο ξερόχορτο. Όσο περισσότερα λουλούδια χρησιμοποιήσετε τόσο πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα θα έχετε.

Η δεύτερη λύση είναι ένας καλός τρόπος για να ανακυκλώσετε τις παλιές σιδερένιες κρεμάστρες σας. Θα χρειαστείτε 2 σιδερένιες κρεμάστρες καθαριστηρίου, χαρτοταινία, χοντρή μαύρη κλωστή, κορδέλα διακοσμησης και φυσικά πολλά λουλούδια.

Όλοι έχουμε στην ντουλάπα μας σιδερένιες κρεμάστρες καθαριστηρίου. Με εύκολες και απλές κινήσεις, οι κρεμάστρες θα μεταμορφωθούν σε ιδανική βάση για την ανοιξιάτικη δημιουργία σας. Παίρνετε τις δύο κρεμάστρες και τις τεντώνετε ώστε να σχηματίσουν δύο κύκλους. Το άγκιστρο της κρεμάστρας το διατηρείτε ως έχει καθώς από εκεί θα κρεμαστεί το στεφάνι στην πόρτα.

Ενώνετε τις κρεμάστρες σε όλη τους την περιφέρεια χρησιμοποιώντας χαρτοταινία για να καλυφθεί το σύρμα. Στη συνέχεια δένετε τα λουλούδια που έχετε επιλέξει γύρω από το στεφάνι με μια χοντρή κλωστή. Μην ξεχνάτε ότι πρέπει να διαλέξετε λουλούδια με μακρύ κοτσάνι για να κρατηθούν καλύτερα στη βάση. Καλύπτετε το άγκιστρο της κρεμάστρας με μια κορδέλα διακόσμησης στο χρώμα της αρεσκείας σας για να μην φαίνεται αντιαισθητικό. Το στεφάνι σας είναι έτοιμο για κρέμασμα.

Καλή πρωτομαγιά!

Πολύ ενδιαφέρουσα μας φαίνεται η νέα παράσταση που μπορείτε να απολαύσετε στο Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου με τίτλο «Η ζωή του κυρίου Δεντρούλη». Πρόκειται για μια ψηφιακή παράσταση με εντυπωσιακά γραφικά που μετατρέπουν τον τεράστιο θόλο του Πλανηταρίου άλλοτε σε λιβάδι κι άλλοτε σε κορμό δένδρου. Η Δανάη Πασχαλίτσα και ο Λάμπης Πυγολαμπίδας είναι δυο μικρά Κολεόπτερα που φοιτούν στη Διάσημη "Σχολή Πεφωτισμένων Κολεοπτέρων", μια σχολή που φροντίζει να λάμπει… όχι μόνο το σώμα, αλλά και το πνεύμα τους.

Κι όταν από τη Σχολή τους ανατίθεται να μελετήσουν τη Ζωή των Δέντρων, ξεχύνονται στο λιβάδι και αναλαμβάνοντας τον ρόλο δημοσιογράφων-ερευνητών, μας ταξιδεύουν έως τον κύριο Δεντρούλη, το υπέροχο δέντρο της… περιοχής, για να τον γνωρίσουμε από μέσα και απ’ έξω αναλαμβάνοντας να μας ξεναγήσουν σε κάθε σημαντικό τμήμα του δέντρου και να μας εξηγήσουν την χρησιμότητά του για να καταλάβουμε γιατί τα δέντρα είναι τόσο σημαντικά για την ύπαρξη όλων μας.

Με τρόπο απλό και διασκεδαστικό περιγράφουν πώς τα δέντρα μεγαλώνουν, πώς τρέφονται και κυρίως πώς προσφέρουν τα απαραίτητα συστατικά για τη ζωή όλων μας: το οξυγόνο και τη γλυκόζη. Θα επισκεφθούμε αρχικά τις ρίζες -τις άγκυρες του δέντρου- που το κρατούν δεμένο σταθερά στο χώμα. Θα δούμε πώς απορροφούν νερό και μεταλλικά στοιχεία. Από εκεί θα ταξιδέψουμε με τους ειδικούς σωλήνες, που μεταφέρουν το νερό ως τα φύλλα. Έτσι θα συνειδητοποιήσουμε ότι το νερό ρέει συνεχώς και αντίθετα από τη βαρύτητα από κάτω προς τα πάνω!

Από τις ρίζες θα ανέβουμε ψηλότερα ως τα φύλλα, για να μάθουμε περισσότερα για μία από τις σπουδαιότερες εφευρέσεις της φύσης… για τη σημαντικότερη βιοχημική διαδικασία στον πλανήτη… τη φωτοσύνθεση, που βοηθά τα φυτά (και άρα και τον κύριο Δεντρούλη) να φτιάξουν γλυκόζη, δηλαδή τροφή, όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για όλους εμάς! Και βέβαια δεν θα ξεχάσουν να μας αποκαλύψουν και την ευχάριστη παρενέργεια αυτής της μαγειρικής: το Οξυγόνο, που απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα!

Το ευχάριστο αυτό ταξίδι στην καρδιά των φυτών και των δέντρων έχει ως στόχο να κατανοήσουμε ότι όλοι όσοι ζούμε στην φύση αποτελούμε μια αλυσίδα. Κι ότι χωρίς τα φυτά η ζωή στη Γη θα ήταν πολύ διαφορετική.

Η παράσταση που έκανε πρεμιέρα στις 21 Μαρτίου 2013, παγκόσμια ημέρα δασοπονίας έχει διάρκεια 30 λεπτά. Η τιμή εισιτηρίου είναι 6 Ευρώ για τους ενήλικες και 4 Ευρώ για τα παιδιά.