Τεύχος 32, Ιανουάριος 2013

...για την βιοποικιλότητα στα τρία factsheet που θα βρείτε ηλεκτρονικά στην ιστοσελίδα του wwf. Tι εννοούμε με τη λέξη βιοποικιλότητα, από τι απειλείται και γιατί αυτό είναι πρόβλημα;

Τι θα πρέπει να γνωρίζετε για την πλούσια βιοποικιλότητα της χώρας μας;

Πόσο "κοστίζει" ή πόσο "αξίζει" η βιοποικιλότητα και γιατί να κάνουμε τον κόπο να ξοδέψουμε χρήματα για το περιβάλλον την ώρα που ο κόσμος δεν μπορεί να καλύψει βασικές του ανάγκες.

Ελπίζουμε ότι τα τρία αυτά κείμενα μαζί συνοψίζουν την κατάσταση, τη σοβαρότητα του θέματος και την ανάγκη για λύση και κυρίως ελπίζουμε να τα βρείτε χρήσιμα για να μιλήσετε στους μαθητές σας για τον θαυμαστό κόσμο της βιοποικιλότητας και να τους εξηγήσετε γιατί χρειάζεται την προστασία μας. Σας θυμίζουμε ότι εδώ θα βρείτε και μια έτοιμη παρουσίαση για το θέμα!

...αλογάκια από παλιές κάλτσες. Μια απλή και πανέμορφη κατασκευή που θα δωσει ζωη στις μονες καλτσες σας και κυριώς θα διασκεδασει τα παιδια σας αλλα και εσας!

Θα χρειαστουμε παλιες καλτσες ξυλινες κουταλες κομματια τσοχας κουμπια βελονα κλωστη γεμισμα για μαξιλαρια η βαμβακι και μαλλι πλεξιματος! Αν θελετε αντι για κουταλα χρησιμοποιειτε σκουποξυλο και το κανετε μεγάλο αλογακι για να το καβαλανε τα παιδια!

Ξεκινάμε λοιπόν: Παιρνουμε την καλτσα μας την γεμιζουμε…(με γέμισμα για μαξιλάρια, βαμβάκι, παλιά πανιά ή ακόμα και ρύζι. Ραβουμε τα ματακια μας και κολλαμε τα αυτακια μας…Στην συνεχεια παιρνουμε το μαλλι πλεξιματος και κοβουμε τα μουστακια και την χαιτη μας! Μετα κολλατε την μυτουλα απο τσοχα!

Βαζουμε την κουταλα στην θεση της για να μπορεσει να στηριξει το αλογακι μας. Το αλογακι μας ειναι σχεδον ετοιμο! Σταθεροποιουμε την καλτσα μας σφιγγοντας με κορδελα…

Και έτοιμο!!!!

Με την υπέροχη πρωτοβουλία της δασκάλας Christina Birbil της πρώτης δημοτικού στο American Community School της Αθήνας να υιοθετήσει η τάξη της και το σχολείο ένα κουταβάκι 2 μηνών που έχασε το ένα του πόδι από βασανισμό (και μάλιστα από παιδιά!). Η δασκάλα υιοθέτησε το κουταβάκι, τον Captain Chip, και ξεκίνησε να τον εκπαιδεύει ώστε να γίνει σκύλος θεραπευτικής επαφής.

Ταυτόχρονα με τη σύμφωνη γνώμη του σχολείου αλλά και των γονιών των μαθητών της εισήγαγε τον Captain Chip στην κοινότητα του σχολείου. Το κουταβάκι δύο φορές την εβδομάδα έρχεται κι αυτό σχολείο σαν ισότιμο (περίπου) μέλος της τάξης.

Τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες που έχουν για τη συγκεκριμένη ημέρα την φροντίδα του σκύλου (να παίξουν μαζί του, να τον βγάλουν βόλτα κλπ). Μάλιστα καθώς φέτος η πρώτη τάξη χωρίστηκε από 2 σε 3 τμήματα η ενσωμάτωση του σκύλου στην τάξη και η συγκρότηση των ομάδων από όλα τα τμήματα βοήθησε στην πιο ήπια προσαρμογή των παιδιών στα νέα δεδομένα.

Όπως πολύ σωστά αναφέρει η κα Birbil στο blog του Captain Chip (που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να διαβάσετε και να προτρέψετε τους μαθητές σας να χαζέψουν) οι μελέτες δείχνουν ότι οι σχέσεις που αναπτύσσουν τα παιδιά με τα ζώα, η αποδοχή, η αγάπη, το αίσθημα ασφάλειας αλλά και ευθύνης ενδυναμώνει την αίσθηση αυτοεκτίμησης του παιδιού και συναισθηματικής πληρότητας. Η σχέση αυτή θα βοηθήσει το παιδί να χτίσει εμπιστοσύνη, αυτονομία, υπευθυνότητα, σεβασμό και εμπάθεια προς τους άλλους.

Σε μια κοινωνία που τα ζώα συχνά αφήνονται στην τύχη τους ή ακόμα χειρότερα βασανίζονται, τα παιδιά αυτά θα μάθουν όχι απλώς να μην αγνοούν το πρόβλημα αλλά να κάνουν τα ίδια τη διαφορά!

Όταν οι εκπαιδευτικοί επιστρατεύουν ενέργεια, φαντασία, γνώση, ευαισθησία και όρεξη για δουλειά γίνονται θαύματα. Μικρό θαύμα λοιπόν ήταν τα δυο σεμινάρια που κάναμε στα Χανιά και στο Ηράκλειο (8 και 9 Δεκεμβρίου) με θέμα τους υγροτόπους του νησιού. Στόχος ήταν οι εκπαιδευτικοί να μάθουν την τεχνική του βίντεο (από τη Μαρία Λεωνίδα, σκηνοθέτη, και την ομάδα Καρπός) και της συγγραφής παραμυθιού για να καθοδηγήσουν, με τη σειρά τους, τους μαθητές τους και να λάβουν μέρος στον διαγωνισμό «Υγρότοποι: μια ιστορία για το νησί μου».

Στον Μορώνη και στον Αλμυρό, λοιπόν, μάθαμε να ανακαλύπτουμε την κρυμμένη ομορφιά και αξία ενός τοπίου που σε πρώτη ματιά δεν εντυπωσιάζει. Αλλά μια συστάδα από καλαμιές που φουρφουρίζει στον αέρα, ένας ερωδιός που ανοίγει τα φτερά του, ένας μαύρος κύκνος, κομψός και αριστοκρατικός, κι ας είναι «ξένος», και μια φαλαρίδα που μας ψιθύρισε το όνομά της, ε, ήταν αρκετά για να πιάσουν φωτιά οι πένες και οι κάμερες! Ξύπνησε ο παραμυθάς και ο σκηνοθέτης μέσα μας λοιπόν και ύστερα δημιουργήσαμε όλοι μαζί πρωτόλεια ιστοριών και ταινιών. Πρωτόλεια πως σα προνύμφες θα μεταμορφωθούν σε ωραίες πεταλούδες από τους ίδιους τους μαθητές.

Κοντά στην έμπνευση ήρθε και η γνώση. Μάθαμε από τους βετεράνους του προγράμματος των νησιωτικών υγροτόπων, από τον Καλούστ Παραγκαμιάν, τον Θάνο Γιαννακάκη και τη Μαρία Νοίδου τι σημαίνει να αγωνίζεσαι για την προστασία των άγνωστων μέχρι πρότινος υγροτόπων του νησιού. Μάθαμε τι σημαίνει να αντιστέκεσαι και να τα βάζεις με αυτό που συνηθίσαμε να θεωρούμε κοινή πρακτική στους υγροτόπους: μπάζωμα, φύτευση, ηλεκτροδότηση, χτίσιμο! Αλλά κι αυτά ήταν υλικό έμπνευση και όχι απογοήτευσης και γκρίνιας. Γιατί είδαμε και το τμήμα του Μορώνη που απαλλάχθηκε από τα μπάζα και νιώσαμε μαζί με το βάτραχο και την καλαμιά τη χαρά της ελευθερίας. Γιατί όπου υπάρχει πρόβλημα, υπάρχει και λύση.

Κι αν είστε εκπαιδευτικός στην Κρήτη και χάσατε την ευκαιρία να συμμετέχετε σε αυτά τα ωραία σεμινάρια, μην απογοητεύστε. Πάντα υπάρχει χρόνος να προετοιμαστείτε και να δηλώσετε συμμετοχή στον μαθητικό διαγωνισμό μας.

Η "Ελληνική Ένωση για την Αξιοποίηση των ΤΠΕ στην Εκπαίδευση" (e-Δίκτυο-ΤΠΕ-Ε) και η Πανελλήνια Ένωση εκπαιδευτικών για τις Φυσικές Επιστήμες "Μιχάλης Δερτούζος" σε συνεργασία με το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο (ΠΣΔ) προκηρύσσουν τον 6ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Εκπαιδευτικών Διαδικτυακών τόπων:
α) Σχολικών μονάδων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (Νηπιαγωγείων, Δημοτικών),
β) Σχολικών μονάδων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Γυμνασίων, Γενικών Λυκείων, ΕΠΑΛ),
γ) Υποστηρικτικών δομών της εκπαίδευσης (ΚΕΠΛΗΝΕΤ, ΕΚΦΕ, ΣΣΝ, ΚΠΕ, ΣΕΚ, ΚΕΔΔΥ κ.α),
δ) Διοικητικών μονάδων Διευθύνσεων Εκπαίδευσης και Περιφερειακών Διευθύνσεων Εκπαίδευσης καθώς και
ε) Προσωπικών Ιστοσελίδων Εκπαιδευτικών.

Σκοπός του διαγωνισμού είναι η ανάδειξη, όλων των ποιοτικών διαδικτυακών τόπων που παρέχουν εκπαιδευτικές – παιδαγωγικές υπηρεσίες υψηλού επιπέδου η ηθική και η υλική -έστω και συμβολικά- επιβράβευσή τους.

Δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχουν οι Εκπαιδευτικοί Διαδικτυακοί Τόποι που θα είναι ενεργοί τουλάχιστον μέχρι και την ημερομηνία αξιολόγησής τους στις ακόλουθες κατηγορίες για τις οποίες θα δοθούν αντίστοιχα βραβεία και έπαινοι:
1 Νηπιαγωγεία, Δημοτικά Σχολεία,
2 Γυμνάσια,
3 Γενικά Λύκεια και ΕΠΑΛ,
4 Υποστηρικτές δομές εκπαίδευσης (ΚΕΠΛΗΝΕΤ, ΕΚΦΕ, ΣΣΝ, ΚΠΕ, ΣΕΚ, ΚΕΔΔΥ),
5 Διοικητικές μονάδες διευθύνσεων εκπαίδευσης και περιφερειακών διευθύνσεων,
6 Προσωπικοί διαδικτυακοί τόποι εκπαιδευτικών.

Καταληκτική ημερομηνία αίτησης συμμετοχής ορίζεται η 28 Φεβρουαρίου 2013.

Περισσότερες πληροφορίες για τη διαδικασία ηλεκτρονικής υποβολής αίτησης συμμετοχής στο διαγωνισμό και τον τρόπο αξιολόγησης έχουν αναρτηθεί στον επίσημο δικτυακό τόπο του Διαγωνισμού, στη διεύθυνση του Συνεδρίου καθώς και εδώ.

Τα Εκπαιδευτήρια Νέα Γενιά Ζηρίδη προσκάλεσαν για μια ακόμα φορά το Πάντα στην 7η Επιστημονική Συνάντηση Νέων για το Περιβάλλον και την Αειφόρο Ανάπτυξη που συνδιοργάνωσαν με τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατ. Αττικής στα τέλη Νοεμβρίου της περασμένης χρονιάς. Το φετινό θέμα ήταν το νερό και το Πάντα διασκέδασε πολύ συντονίζοντας εργαστήριο με τίτλο "Ιστορίες υγροτόπων μέσα από μια κάμερα."

Οι μαθητές αφού ταξίδεψαν με τη φαντασία τους σε έναν υγρότοπο της αρεσκείας τους σε διάφορες εποχές, επεξεργάστηκαν τρεις διαφορετικές περιπτώσεις υγροτόπων της Κρήτης με σημαντικά προβλήματα (τον Αποσελέμη, τον Καρτερό και το Έλος Μαλλίων). Αρχικά ερμηνεύοντας με λίγες λέξεις τις πρώτες σκέψεις και το συναίσθημα από τη μελέτη ενός σετ φωτογραφιών αυτών των υγροτόπων και στη συνέχεια προσπαθώντας να περιγράψουν την κατάστασή τους με μικρές φράσεις σαν μια ιστορία. Αφού συμβουλεύτηκαν σταδιακά τον χάρτη του υγρότοπου από το google, αλλά και κείμενα από το blog του WWF εντόπισαν επιπλέον πιέσεις και συμπλήρωσαν στοιχεία που αναφέρονταν στο τελευταίο.

Τέλος κάθε ομάδα ανέλαβε στα πλαίσια ενός ρόλου (Επιτροπή Κατοίκων για τη διάσωση του υγρότοπου Αποσελέμη, Δημοσιογράφοι στην εφημερίδα Νέα Κρήτη για τον Καρτερό, Τοπική Περιβαλλοντική Οργάνωση για τα Μάλλια), να προσαρμόσει την ιστορία της και να ετοιμάσει μία έκθεση φωτογραφίας, ένα φωτορεπορτάζ και μία αφίσα με φωτογραφίες για εκστρατεία ευαισθητοποίησης, αντίστοιχα, χρησιμοποιώντας το δικό της σετ φωτογραφιών. Οι μαθητές παρουσίασαν με επιτυχία τα έργα τους και το πάντα ελπίζει να διασκέδασαν τη διαδικασία και να ανακάλυψαν τα μυστικά των νησιωτικών υγρότοπων, που εδώ και οχτώ χρόνια το WWF προσπαθεί να αναδείξει μέσα από την καταγραφή τους αλλά και τον γεμάτο με απογοητεύσεις αλλά και σημαντικές νίκες, αγώνα για την προστασία τους!

Το 2012 του πήγε καλά! Σώθηκε πρόσφατα από τα δίχτυα των παράνομων εμπόρων άγριων ζώων, μαζί με άλλα 15 μωρά τιγράκια στην Ταϊλάνδη.

Σήμερα απομένουν 3.200 ελεύθερες τίγρεις στη φύση. Οι παράνομοι έμποροι άγριων ζώων θα τις κυνηγήσουν για να πουλήσουν τα κομμάτια του σώματός τους.

Πόσες τίγρεις θα αφήσουμε να χαθούν το 2013; Ας σταματήσουμε το εμπόριο που σκοτώνει τα πιο σπάνια ζώα του πλανήτη.

Θα βάλεις ένα χεράκι; Με 10 ευρώ μπορείς να ενισχύσεις τις περιπολίες στα σύνορα, όπως αυτήν που έσωσε το παραπάνω τιγράκι.

Ο πρώτος άνθρωπος που, έχοντας φράξει ένα κομμάτι γης, σκέφτηκε να δηλώσει Αυτό είναι δικό μου, και βρήκε ανθρώπους αρκετά απλοϊκούς να τον πιστέψουν, ήταν ο αληθινός ιδρυτής της πολιτισμένης κοινωνίας. Από πόσα εγκλήματα, πολέμους και σκοτωμούς, από πόσες δυστυχίες και συμφορές θα είχε γλιτώσει η ανθρωπότητα, αν βρισκόταν κάποιος να ξεριζώσει τους πασσάλους, να ισοπεδώσει το χαντάκι και να φωνάξει στους συνανθρώπους του: "Μην ακούτε αυτό τον απατεώνα! Είστε χαμένοι αν ξεχάσετε ότι οι καρποί της γης ανήκουν σε όλους και η γη δεν ανήκει σε κανέναν."

Jean Jacques Rousseau, The Social Contract and Discourses. Λονδίνο, J.M.Dent. χχ. 207.